بر اساس شاخص تورم یک مبلغ مشخص در ابتدای سال 1386 برای آنکه بتواند در انتهای سال 1388همان ارزش را داشته باشد باید 1/7 برابر شده باشد. یعنی در طول سه سال باید به همان سرمایه هفت دهم افزوده شده باشد تا فقط توانسته باشد ارزش اولیه اش را حفظ کند و صاحب آن سرمایه فقیرتر نشده باشد. (تورم امسال 25 درصد، سال قبل 25 درصد و سال 86 ، 18 درصد بوده است)
اگر تورم سالانه 25 درصد همینطور باقی بماند به این معنا است که مثلا اگر کسی 100 ملیون تومان سرمایه (اندوخته مالی) داشته باشد، علاوه بر خرج مسکن و زندگی و خوراک و ... ، باید 25 ملیون تومان در سال بعدش پس انداز داشته باشد تا فقط و فقط بتواند کاهش ارزش سرمایه اش را جبران کند. اگر این میزان پس انداز نداشته باشد فقیر تر شده است.
حال در نظر بگیرید جوانها که مجبورند سرمایه شان را بطور ریالی پس انداز کنند یا از کالاهای مصرفی و مستهلک شونده استفاده می کنند، هر چه که در طول یک سال از صبح تا شب زحمت بکشند و کار کنند و پس انداز کنند آیا می توانند این ضرر 25 درصدی را که در نتیجه تورم خودبخود بر سرمایه آنها وارد می شود را جبران کنند؟ آیا با این وضعیت می توانیم به غنی تر شدن فکر کنیم؟ آیا ما براستی می توانیم علاوه بر سیر کردن شکم و تامین نیازهای ضروری زندگی 25 درصد هم پس انداز داشته باشیم؟ (تازه فقط برای اینکه فقیرتر نشویم، ثروتمندتر شدن پیشکش)
پی‌نوشت کاربردی: اگر از همه کالاهای مصرفی مانند اتومبیل و ... چشم بپوشیم، با سرمایه گذاری یک ساله در بانکهای خصوصی می شود حدود 18 درصد از این ضرر 25 درصدی را از محل بهره بانکی جبران کنیم به شرط آنکه این 18 درصد را کلا پس انداز کنیم و البته باز هم حدود 7 درصد ضرر سالیانه ناگزیر است و اگر از طریق پس انداز جبران نشود به فقیرتر شدن ما می انجامد.
پی‌نوشت تکمیلی : پس اندازهای غیر ریالی مانند خرید سکه طلا یا شرکت در بازار بورس اوراق بهادار نیز بدلیل عدم ثبات اقتصادی اصلا جذابیت و امنیت ندارد.
اگر تورم سالانه 25 درصد همینطور باقی بماند به این معنا است که مثلا اگر کسی 100 ملیون تومان سرمایه (اندوخته مالی) داشته باشد، علاوه بر خرج مسکن و زندگی و خوراک و ... ، باید 25 ملیون تومان در سال بعدش پس انداز داشته باشد تا فقط و فقط بتواند کاهش ارزش سرمایه اش را جبران کند. اگر این میزان پس انداز نداشته باشد فقیر تر شده است.
حال در نظر بگیرید جوانها که مجبورند سرمایه شان را بطور ریالی پس انداز کنند یا از کالاهای مصرفی و مستهلک شونده استفاده می کنند، هر چه که در طول یک سال از صبح تا شب زحمت بکشند و کار کنند و پس انداز کنند آیا می توانند این ضرر 25 درصدی را که در نتیجه تورم خودبخود بر سرمایه آنها وارد می شود را جبران کنند؟ آیا با این وضعیت می توانیم به غنی تر شدن فکر کنیم؟ آیا ما براستی می توانیم علاوه بر سیر کردن شکم و تامین نیازهای ضروری زندگی 25 درصد هم پس انداز داشته باشیم؟ (تازه فقط برای اینکه فقیرتر نشویم، ثروتمندتر شدن پیشکش)
پی‌نوشت کاربردی: اگر از همه کالاهای مصرفی مانند اتومبیل و ... چشم بپوشیم، با سرمایه گذاری یک ساله در بانکهای خصوصی می شود حدود 18 درصد از این ضرر 25 درصدی را از محل بهره بانکی جبران کنیم به شرط آنکه این 18 درصد را کلا پس انداز کنیم و البته باز هم حدود 7 درصد ضرر سالیانه ناگزیر است و اگر از طریق پس انداز جبران نشود به فقیرتر شدن ما می انجامد.
پی‌نوشت تکمیلی : پس اندازهای غیر ریالی مانند خرید سکه طلا یا شرکت در بازار بورس اوراق بهادار نیز بدلیل عدم ثبات اقتصادی اصلا جذابیت و امنیت ندارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر