وقتی که این پست را در مورد سنگسار نوشتم مقصودم این بود که سنگسار اصلا یک بحث جنسیتی نیست که فقط فمینیستها به آن بپردازند و بخاطرش مردها را محکوم و منکوب کنند، بلکه سنگسار معضلی است پیش روی بشر (چه زن چه مرد) و باید بسیار ریشه ای تر از آن چیزی که محافل فمینیستی در توانشان هست، به آن پرداخت. آن پست من بیشتر واکنشی بود به امثال این نوشتار که یک دختر تحصیل کرده پس از دیدن فیلم ثریا در برخوردی غیر علمی و به شدت احساسی و با چشمانی اشک آلود بجای اینکه به نقد ریشه ای بپردازد و مشخص کند مشکل اصلی چیست با جنسیتی کردن موضوع، نگاهش و تنفرش را متوجه مردها کرده و مثلا انها را "ولگرد" و "سگهای گرسنه" خطاب کرده و در آخر قهرمانانه با اشاره به اینکه نباید در مقابل این ظلم سکوت کرد نوشتارش را مزین کرده است به این آیه قرآن که "همانجور که قرآن می گوید اگر یک نفر را بکشی انگار تمام بشریت را کشته ای و اگر یکی را زنده نگه داری انگار همه بشر را زنده نگه داشته ای."
حال من اکیدا و شدیدا از دوستانی که چنین برداشتهایی از نوشته های من دارند و من را مردسالار و طرفدار سنگسار و ... می دانند تقاضای عاجزانه دارم که مطالب حقیر را نخوانند. این همه وبلاگ وجود دارد که حرفهای زیبا و باب میل شما را می نویسد. نخوانید و به بزرگیتان گناه و جسارت وبلاگنویسی این حقیررا ببخشایید. من برای خودم می نویسم.
حال من اکیدا و شدیدا از دوستانی که چنین برداشتهایی از نوشته های من دارند و من را مردسالار و طرفدار سنگسار و ... می دانند تقاضای عاجزانه دارم که مطالب حقیر را نخوانند. این همه وبلاگ وجود دارد که حرفهای زیبا و باب میل شما را می نویسد. نخوانید و به بزرگیتان گناه و جسارت وبلاگنویسی این حقیررا ببخشایید. من برای خودم می نویسم.
