درباب آلبوم جدید

آلبوم جدید شجریان را گوش دادم. همان صدا، همان اشعار، همان ملودی ، با اینکه چند روزی بیشتر از آمدنش نمی گذرد و اولین بار بود که می شنیدم، انگار قبلا آنرا بارها گوش داده بودم! آیا دیگر موسیقی سنتی ایرانی حرف جدیدی برای گفتن ندارد؟

البته شجریان در طول عمر هنری اش توانسته کجاوه موسیقی سنتی ایرانی را به دوش بکشد و چند دهه ای آنرا جلوتر بیاورد. چیزهای جدیدی را هم به آن افزوده است. مثلا از اشعار نو (که مصرع های کوتاه و بلند دارد) در ترانه هایش بهره برده که کار جدید و ارزشمند و موفقی بود. ولی چند سالی است که استاد (بخوانید موسیقی سنتی ایرانی) به پایان خود نزدیک شده است و دیگر نمی توان از این پیر زن کهن‌سال توقع داشت بچه صحیح و سالم به دنیا آورد. باید به همین اطفال معلول اکتفا کرد.
در کل گوش دادن آن برای یکی دوبار خالی از لطف نیست.

پاورقی 1: بیچاره جوانهایی مانند همای و همایون که دیر رسیدند و به تعبیر حقیر مرده به دنیا آمدند. (سابقه و + )
پاورقی2: این دوستانی که برای موسیقی سنتی ایرانی از تعبیر "موسیقی اصیل" استفاده می کنند، تقاضا دارم نکنند این کارها را!‌ زشت است. یعنی بقیه انواع موسیقی اصیل نیست؟
پاورقی3 : احترام من به شجریان، این پاکمرد نیکو سرشت و نابغه عرصه هنر، محفوظ.