در لهجه تهرانی گاهی اتفاقات خاصی می افتد که این لهجه را از زبان فارسی معیار دور می کند. این ویژگی های خاص ِ لهجه تهرانی ، بیشتر در زبان عوام و قدیمی ها مشاهده می شود. یکی از این ویژگی ها را بررسی می کنم.
در لهجه تهرانی "س" و "ز" در انتهای بعضی از واژه های پرکاربرد تلفظ نمی شود. مثلا تهرانی ها "امروز" را "امرو" و "دیروز" را "دیرو" می گویند. "هنوز" را نیز "هنو". "پس" را "پَ" و "هس" را که خود مختصر "هست" می باشد، "هـَ" می گویند و "نیس" را "نی". یک مثال می زنم : دیرو هنو نیومده دید علی خونه نی گفت پَ نگید خونه اس.
پی نوشت: نمی دانم. شاید اینها در لهجه های غیر تهرانی هم باشد.
در لهجه تهرانی "س" و "ز" در انتهای بعضی از واژه های پرکاربرد تلفظ نمی شود. مثلا تهرانی ها "امروز" را "امرو" و "دیروز" را "دیرو" می گویند. "هنوز" را نیز "هنو". "پس" را "پَ" و "هس" را که خود مختصر "هست" می باشد، "هـَ" می گویند و "نیس" را "نی". یک مثال می زنم : دیرو هنو نیومده دید علی خونه نی گفت پَ نگید خونه اس.
پی نوشت: نمی دانم. شاید اینها در لهجه های غیر تهرانی هم باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر