در گذشته وقتی کسی در اثبات ادعایی باز می ماند و نمی توانست دلیلی محکمه پسند بیاورد به عنوان آخرین دلیل اثبات، مایعی را به او می خوراندند به نام "سوگند" (ظاهرا آب آمیخته با گوگرد). اگر پس خوردن این مایع زنده می ماند و یا واکنشی نشان نمی داد (نمی دانم دقیقا کدام یک) می فهمیدند که سخن او راست است. اما اگر پس از خوردن "سوگند " می مرد یا واکنش نشان می داد می فهمیدند او دروغ گفته است.
این نوعی داوری ایزدی است و مربوط به دوره ایست که وقتی بشر در کار خویش باز می ماند به عناصر مابعد الطبیعی و آسمان و ارواح و اینطور چیزها چشم می دوخت و از آنها کمک می خواست تا تکلیفش را مشخص کند.
البته هنوز هم نه تنها این نوع داوری های راز آلود و ابطال ناپذیر با قدرت تمام در قوانین کشورهایی مانند ایران وجود دارد در حقوق اروپایی نیز هنوز هست.
