شاهین

می گن روزه گرفتی و دیگه غزل نمی نوشی --- بمونه این آخرین غزلم واسه افطارت (+)

شاهین نجفی و صدای مردانه اش را من از وقتی هنوز شاهین نجفی نبود می شناسم. از طرق این وبلاگ. اول اون توی وبلاگم کامنت (این وبلاگ نه) می گذاشت. اون موقع آهنگهاش رو جداگونه یکی یکی اماده و منتشر می کرد و به دوستهای وبلاگی اش خبر میداد که بهش سر بزنن. یادم میاد اوایل من ای دی اس ال نداشتم و نمی تونستم آهنگهاشو دانلود کنم. زیاد جدی نمی گرفتمش. فکر می کردم مثل بقیه رپرهای ایرانیه. اولین آهنگی که بعد از گرفتن سرویس ای دی اس ال گوش دادم "زندگی سگی" بود. یک لیریک قوی شاعرانه و اجتماعی با یک صدای مردانه و پرهیبت که نمایانگر شخصیت یک پسر ایستاده بر پای خود و معترض به همه بدی ها و پلشتی ها بود. همون زندگی سگی کافی بود که با سرعت برم و بقیه آهنگهاشو دانلود کنم. شاید من یکی از صد نفر اولی بودم که شاهین رو کشف کرد. الان شاید میلیونها نفر می شناسنش.
آنچه که می خواستم در این پست بگویم این بود که یکی از ویژگی های کارش که موجب موفقیتش شده این است که شاهین قبل از اینکه رپ خون باشه یک شاعر چیره دسته. شاید فقط با سرودن شعر نو هم می تونست به این شهرت کنونی اش برسه.