وقتی طرف خشمگین است، ناخودآگاهش افسار گسیخته و در حال ترک‌تازی است. این بهترین زمان است که ناخوداگاه خود را رو می کند. راست می گوید. سانسور نمی کند. حرفهای نزده را می زند. ارزش معرفت شناختی حرفهایی که از خشم و کینه و نفرت یا عشق افراطی و هوس از نهاد یک نفر بلند میشود از هزاران ساعت خطابه و دکلمه در مدح و ثنایت بیشتر است. اینجا است که دشنامها ارزششان از طفاظی های زیبای کتابهای قطور و خاک گرفته بیشتر می شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر