تفکر شاعرانه

مهمترین شاخه‌ی معرفت برای ایرانیان ادبیات و شعر است. در حالی که اساسا اینها معرفت بخش نیستند. مردم ایران همانند شاعرانشان به دنیا نگاه می کنند.
فکر کردن بر و در ادبیات نیاز به فکر کردن به گونه‌ها‌ی دیگر و چیزهای دیگر را برایشان از بین برده است.